کد مطلب:193987 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:189
دوری از محارم
یكی دیگر از صفات رستگاران ورع آنها است. مؤمنان باید دوری از گناه را از صالحان بیاموزند و از ارتكاب حرام فردی، حرام اجتماعی، حرام اقتصادی و انواع حرام ها خودداری كنند. خدای حكیم برای انسان ها حدودی قرار داده كه تجاوز از آنها نافرمانی است. ورع به قدری برای انسان صالح اهمیت دارد كه به دست آوردن آن در رأس تمام آمال و آرزوهایش قرار دارد. هم چنان كه كاسب همیشه به دنبال كسب درآمد و سود است و در این راه از هیچ كوششی دریغ نمی كند، انسان صالح نیز فكر و ذهنش را معطوف ورع ساخته و همیشه مواظب است تا در دایره ی حرمت قدم ننهد. البته، این راه نیز پر از فراز و نشیب و دارای مشكلات بی شمار است. اگر روزی پای انسان صالحی بلغزد و گناهی مرتكب شود پیوسته در این فكر است كه چرا از او چنین غفلتی سر زد، و تن به این گناه داد، و به فكر جبران كرده ی خویش است. چنین كسی مواظب است كه مبادا دوباره در گناه بیفتد، درست مانند كاسبی كه ضرر كرده و شش دانگ حواس خود را جمع كرده تا دیگر ضرر نكند. نكته ی ظریفی كه در این قسمت آمده این است كه امام نفرموده اند: «الورع عن محارم الله»، بلكه فرموده اند: «ورعهم عن محارم الله»؛ یعنی آن گونه از حرام اجتناب كنید كه صالحان می كنند. این نوع بیان تفصیل پس از اجمال است، به این صورت كه ابتدا فرمود: «علیكم بهدی الصالحین» و در ادامه جزئیات را ذكر می كنند كه یكی از آنها ورع از محارم الهی است.